گرم ترین نقطه دنیا در ایران؛ اینجا حتی باکتری هم زنده نمی ماند! - وبلاگ تجهیزات شبکه

به گزارش وبلاگ تجهیزات شبکه، زنده یاد دکترکردوانی معتقدبود که مرکز بیابان لوت با 65 درجه دما داغ ترین نقطه کره زمین است. او در سال 89 طی گزارشی از شگفت انگیزترین بیابان های کره زمین سخن گفته بود که در ادامه می خوانید.

به گزارش همشهری آنلاین، لوت؛ گرم ترین نقطه کره زمین است. این نظر مرحوم دکترپرویز کردوانی استاد دانشگاه و محقق منطقه ها کویری و بیابانی بود. او معتقد بود دمای لوت اختلاف زیادی با دیگر نقاط کره زمین دارد چرا که در بعضی از نقاطی که تیم تحقیقاتی دکتر کردوانی پا به آن گذاشته اند هیچ نشانه ای از حیات وجود نداشته. آن ها هیچ موجود زنده ای پیدا نکرده اند حتی یک باکتری! این درحالی است که در گذشته تصور می شد گرم ترین نقطه زمین دره مرگ آمریکا یا ربع الخالی عربستان است.

کردوانی در سال 1310 در روستای مندولک به دنیا آمد؛ روستایی از توابع شهرستان گرمسار که هم مرز است باکویر مرکزی ایران. او بعد از سرانجام تحصیلات متوسطه برای ادامه تحصیل به آلمان رفت و تا مقطع دکترا در رشته عمران کویر تحصیل کرد.

آقای دکتر برای سرانجام نامه خود یک تن از خاک های کویری ایران را به آلمان برد و روی آن ها تحقیق کرد و برای همین پیروز شد رتبه اول را در ارائه سرانجام نامه کسب کند. آقای محقق زمانی که به ایران بازگشت مطالعات خود را روی منطقه ها کویری ادامه داد. او در ارتباط با جغرافیای طبیعی بیابان لوت به اکتشافات بزرگی دست پیدا کرد و نظریه های جالبی ارائه داد. کردوانی بعد از انجام تحقیقات بسیار مدعی شد که مرکز بیابان لوت ایران گرم ترین نقطه کره زمین است.

لوت؛ پست ترین نقطه ایران

پرویز کردوانی با تاسیس وزارت علوم در سال 1347 و درخواست مرحوم دکتر احمد مستوفی مدیر گروه جغرافیای دانشگاه تهران و موافقت وزارت علوم در طرح پژوهشی مشترک بین دانشگاه تهران و دانشگاه سوربن پاریس خود را آماده تحقیق درباره بیابان لوت کرد.

به این ترتیب او به همراه چند محقق دیگر به بیابان لوت رفتند و تا سال 1351 به مدت 5 سال با همکاران سوربنی خود تحقیقات و مطالعات زیادی درباره لوت انجام داد؛ ما در تحقیقات خود متوجه شدیم که مرکز بیابان لوت گرم ترین نقطه کره زمین است چراکه دمای آفتاب در این منطقه در زیر سایه از 65 درجه هم بالاتر می رود. این دما بیشتر در منطقه های است که کلوت ها در آنجا قرار دارند.

سه عارضه مهم لوت شامل کلوت ها در غرب، مجتمع های ماسه ای بزرگ در شرق و دشت های ریگی در شمال و جنوب است

به گفته آقای دکتر، کلوت ها رشته دالان های موازی هستند که بر اثر فرسایش آبی و بادی به وجود آمده اند. در لوت، کلوت ها محدوده ای به وسعت 80 در 140 کیلومتر را اشغال کرده اند این محل پست ترین نقطه از سرزمین ایران است و ارتفاعش از سطح دریا به 56 متر می رسد. در قسمت مرکزی لوت که 150 در 200 کیلومتر وسعت دارد گیاه وحتی باکتری هم وجود ندارد.

تپه های ماسه ای برخان و نبکا

البته عجایب بیابان لوت به همین ها محدود نمی شود. یکی از ویژگی های این بیابان وجود توده های ماسه ای است که به شکل های مختلفی ظاهر می شوند. یک سری از آن ها هلالی شکل هستند و برخان نامیده می شوند. گروه دیگر آن هایی هستند که گیاه رویشان رشد می کند؛ برای همین مانند گلدانی در بیابان هستند و به نبکا معروف اند. بزرگ ترین نبکا ها در حاشیه غربی بیابان لوت قرار دارند و ارتفاعشان به 10 متر هم می رسد.

البته یک سری دیگر از تپه های ماسه ای طولی در بیابان ها وجود دارند که ارتفاعشان به 100 تا 200 متر هم می رسد که به آن ها ریگ یلان می گویند. مثل ریگ آران و بیدگل، ریگ شتران بین یزد و طبس، ریگ جن در جنوب دشت کویرو ریگ دهلی در منطقه بین بم و بلوچستان که محلی ها معتقدند موجودات ماورایی در آن دهل می زنند.

علاوه بر تحقیقات گسترده آقای دکتر در خصوص بیابان های کشورمان او در باره کویر ها و بیابان های سراسر دنیا نیز تحقیق کرده. به گفته کردوانی بزرگ ترین ریگ در الجزیره واقع شده است که عرب ها به آن عرق می گویند.

بیابان لوت در حد فاصل عرض جغرافیایی 28 تا 32 درجه شمالی، در گستره ای به طول 900 کیلومتر و به مساحت 199 هزار کیلومتر مربع قرار گرفته است

گمشده در بیابان

آقای محقق برای انجام تحقیقات خود به بیشتر این بیابان ها مسافرت کرد تا مطمئن شود گرم ترین نقطه دنیا کجاست. او حتی به کویر روسیه هم سفر کرد.

حد شمالی لوت به منطقه طبس، ارتفاعات نای بند و بیرجند، حد شرقی به نصرت آباد و در غرب به راور و شهداد و حد جنوبی آن به نرماشیر و ریگان و کوه بزمان محدود است

کلمه لوت را اعراب بعد از فتح ایران در هنگام عبور از شهر های خیالی (کلوت ها) بر این منطقه گذاشته اند. به هرحال آنچه مسلم است لوت به معنی بی چیز و برهنه است و منظور نداشتن پوشش گیاهی و آب، دو عنصر لازم برای حیات انسان و حیوان در گذشته است

وحشی و شگفت انگیز

منطقه ها بیابانی برخلاف اینکه صعب العبور و دست نیافتنی هستند، منظره ها زیبا و خارق العاده ای دارند؛ مانند محدوده هایی که به شکل کثیرالاضلاع های منظم هستند، کویر های چربه که قهوه ای رنگ و چربند و شکلشان مثل باند فرودگاه است، کویر های پف کرده یا متورم و دارای سوراخ هایی شبیه لانه موش، کویر هایی که املاحی به شکل تخم مرغ و به اندازه تخم شترمرغ و حتی بزرگ تر از آن سطحشان را پوشانده است، کویر هایی که در آن ها املاح به صورت قندیل های باریک و بزرگ وجود دارد.

به این قسمت های شگفت انگیز کویر های بهرام گوری را هم اضافه کنید. این نام را دکتر کردوانی برای منطقه ها باتلاقی انتخاب کرد؛ جایی که اگر پایتان را در آن بگذارید فرو می روید. این ها تنها بخشی از جاذبه های گردشگری کویر هستند.

دکتر کردوانی معتقد بود قطب گردشگری می تواند در فضا هایی مثل منطقه ها وسیع کویر که لخت و عاری از گیاه هستند یا در کنار تپه های ماسه ای برای استفاده از خاصیت درمانی ماسه ها یا در مکان هایی که منظره ای از سراب در روز در آن به وجود می آید ساخته شوند؛ عرب ها به پدیده سراب بحرالشیطان می گویند. این پدیده به خاطر خطای دید و شکست زاویه آفتاب به وجود می آید.