وجود دریای زیرسطحی و احتمال حیات در سیاره یخی
به گزارش وبلاگ تجهیزات شبکه، سیاره کوتوله سرس زیر سطح خود دریا دارد و ستاره شناسان بر این باورند دنیا مرطوب تر از حد تصور است.
به گزارش وبلاگ تجهیزات شبکه به نقل از زومیت، سیاره کوتوله یخی سرس که در کمربند سیارک ها واقع است، دریایی زیر سطح خود جای داده است و هرکجا که آب باشد، ممکن است حیات نیز باشد. این کشف به زندگی فرازمینی ها و حیات فراتر از زمین معنای دوباره ای می بخشد. فضاپیمای داون در سال 2015 وارد مدار سرس شد و پس از ارسال اطلاعات اولیه در سال 2016، مأموریت دیگری به آن سپرده شد. اکنون پس از سال ها، کشف عظیمی دراختیار دانشمندان قرار داده است.
در مقاله علمی سالانه که در Discover با عنوان New Oceans in the Cosmos منتشر شد، آمده است که سرس، کره یخی هم اندازه تگزاس، در محدوده سنگی کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری، راز پنهانی در خود دارد. درواقع، این سیارک دنیای اقیانوس است؛ البته این تنها نکته ای نیست که دانشمندان کشف نموده اند؛ بلکه آنان می گویند پلوتو اقیانوس زیرزمینی فعال است.
جست وجوی بیگانگان درواقع به معنای جست وجوی آب است. نیم قرن پیش بی نظیرتر از اقیانوس های زمین چیزی نبود؛ اما در دهه های اخیر، شواهدی از اقیانوس های آبی مایع در انبارها و دریک ها در مناطقی مانند اروپا و انسلادوس و قمرهای یخی چرخنده به دور مشتری و زحل پدید آمده است.
ستاره شناسان در حال تجزیه و تحلیل شکل شگفت انگیزی از منظومه شمسی مرطوب با بسیاری از اقامتگاه های بالقوه پنهان برای زندگی هستند. آلن استرن، ستاره شناس مؤسسه تحقیقات Southwest و رئیس مأموریت New Horizons ناسا به پلوتو می گوید: این یافته یکی از کشفیات عمیق علوم سیاره ای در عصر فضا است.
کوتوله یخی سرس بیش از هر دنیای در منظومه شمسی غیر از زمین، آب دارد. این یکی از دلایل عمده ای بود که باعث شد ناسا کاوشگر Dawn را به سرس بفرستد تا در سال 2015 وارد مدار گردد. بااین حال، انتظار می رفت حتی اگر زمانی اقیانوس وجود داشته باشد، مایع درون پوسته ضخیم و یخ زده آن منجمد باشد. با نزدیک شدن کاوشگر داون، دوربین های فضاپیما تعدادی لکه سفید و عجیب و غریب را نشان دادند که برجسته ترین آن ها در داخل دهانه Occator Crater با 57 مایل (بیش از 91 کیلومتر) عرض بود. این نکته مهم در نشر تاریخچه سرس شرح داده شده است.
آگوست گذشته، دانشمندان ناسا مجموعه ای هفت مقاله ای در Nature منتشر کردند. آنان می گویند شواهد برجسته ای نشان می دهد که سنگ فضایی حدود 20 میلیون سال پیش به سطح دنیا برخورد نموده و در آنجا چاله ای در پوسته پوشیده از یخ به وجود آمده است. این ضربه به مخزن عمیق تری از آب شور وارد شده است؛ در نتیجه، موادشیمیایی یخی ازطریق چاله ایجادشده از سطح زیرین اقیانوس فوران نموده و چیزی شبیه به دریاچه نمک عظیم یوتا به وجود آورده است.
افزون براین، تازه ترین تجزیه و تحلیل از داده های مأموریت New Horizons ناسا درباره پلوتو و مدل سازی تازه شکل گیری دنیا نشان می دهد این سیاره کوتوله در اوایل تاریخ منظومه شمسی با اقیانوس مایع توسعه یافته است. حال این سؤال مطرح می گردد: چگونه چنین دنیای کوچکی می تواند اقیانوس مایع را از یخ زدگی باز دارد؟
پیش از این، ستاره شناسان گمان می کردند پلوتو از تکه های سرد سنگ و یخ تشکیل شده است که به آرامی روی هم جمع و گرم می شوند؛ تا حدی که آب را ذوب کند که در نهایت در طول میلیاردها سال منجمد می گردد. باوجوداین، مطالعه جدیدی که ژوئن در Nature Geoscience منتشر شد، روش دیگری را شرح می دهد.
تیم تحقیقاتی گفت شواهدی از ویژگی های فشرده سازی روی سطح پلوتو، مانند ترک ها پیدا نکردند که نشان دهنده آغاز سرد است. درعوض، ویژگی های سطح سیاره کوتوله اگر شکلش گرم و سریع باشد، در کمتر از 30،000 سال براثر هجوم تأثیرات شکل بیشتری می گیرد. این تأثیرات باعث گرم شدن پلوتو می گردد و امروز اقیانوس مایع هنوز براثر مواد رادیواکتیویته گرم است. تنها پلوتو این گونه نیست و چندین سیاره کوتوله بالقوه دیگر نیز در منظومه شمسی وجود دارد که باید به همین ترتیب شکل گرفته باشند.
فراتر از تغییر فکر ستاره شناسان، یافته ها می تواند برای مأموریت های پیگیری در این دنیا های کوچک انگیزه ایجاد کند که قبلا نادیده گرفته شده اند. اشترن و اعضای تیم New Horizons اکنون می کوشند با ناسا درباره مأموریت مدارگرد پلوتو وارد معامله شوند. همان روزی که تیم دوان آخرین نتایجش را ارائه داد، دانشمندان ازطریق بودجه تأمین شده ناسا تحقیقی درزمینه امکان ارسال فضاپیمای یک میلیارد دلاری برای فرود در سرس و جست وجوی علائم آب یا حتی حیات ارائه دادند. کارول ریموند، محقق اصلی مأموریت داون ناسا می گوید:
سرس بسیار نزدیک تر است و دسترسی به آن بسیار آسان تر از قمرها در منظومه شمسی است. این هدفی بسیار وسوسه انگیز است.
منبع: جام جم آنلاین